Zondag 18 maart

Verslag Zondag 18 maart
Tot vanmorgen om half zes was er enorme herrie vanwege een bruiloft in het hotel. Hoe ze dat hebben geregeld zonder water is me een raadsel. Om tien over vijf de receptie gebeld met de vraag of ze konden zorgen dat het getrommel ophield dat ik anders de politie zou bellen. Het hielp. Ook was er om vijf uur ineens water maar dat was van korte duur want om half acht was er weer niks.

Ik voelde vies en slap. Om half acht achter het bureautje gaan zitten want met al dat wakker liggen en half slapen kom je wel op allerlei gedachten die van nut kunnen zijn voor de opdracht. Ik schrijf ze op zodat ik het niet vergeet. Het wordt een heel verhaal. Ineens is het half negen en nog steeds geen water. Ik heb om acht uur de receptie gebeld voor een emmer water zodat ik me kan wassen. De emmer van ’s nachts is door de wc gegaan. Ik moet me haasten want om kwart over negen komt Theo me halen om naar de kerk te gaan. Ik pak meteen de koffers in en ruim alles op. Ik was en scheer me zo goed en kwaad als het gaat. Van tanden poetsen komt niks. Je moet ook nadenken over de volgorde in dit soort situaties!

Ik deel de receptie mee dat ik uit wil checken en of ze mijn koffers naar beneden willen halen, ik kom over twee uur terug.

Theo is nauwelijks wakker. Hij heeft slecht geslapen, hun baby van vier maanden had koorts. Op je arm meenemen onder de douche, werkt prima weet ik uit ervaring. Hij knikt.

De mis is weer een belevenis qua zang. De graduale van zondag Laetare werd door de dames gezongen, engelengezang is niks teveel gezegd, hoewel, ik heb nog nooit engelen horen zingen! Na de dienst weten de dames me al te vinden, ze hebben me zien meezingen, of ik niet mee wil komen doen. Ik leg uit dat dit voorlopig de laatste dienst is waar ik bij ben, omdat ik aanstaande zaterdag weer naar Nederland vertrek….jammer vinden ze. De dirigente, Agnes Marie-Cécile Ndzengue stapt even later op me af. Ze heeft een kopie gemaakt van twee cd’s die ze hebben. Eentje van Pasen en een van de goede week, aangevuld met een mis van Gounod en enkele Afrikaanse gezangen. Heel lief. Ik koop ze voor vijfduizend frank ze is er blij mee en ik ook. Haar kinderen, twee bloedmooie meiden komen erbij staan. Met zo’n kolossale maar wel mooie ma is dat wel verbazingwekkend. Ze vraagt of ik geen sponsors voor het koor kan zoeken. Ik beloof haar daar wat mee te doen maar kan niet garanderen dat het ook lukt. We wisselen kaartjes en nemen afscheid. Nu ik dit schrijf klinkt de cd zachtjes op de achtergrond vanuit de laptop.

Ik moet nog even op Theo wachten en loop het parochiewinkeltje in. Een flinke verzameling Roomse parafernalia en veel boeken op allerlei terrein. Paaskaarsen voor dit jaar in alle soorten en maten. Ernaast een winkeltje met allerlei natuurproducten voor en tegen van alles, een non doet de verkoop. Wat me meteen opvalt is de verzameling plantenextracten tegen allerlei ongemak waaronder “mal au ventre”, ik denk zal ik het doen? Maar nee toch maar niet. Ook stimulantia voor een gezond seksleven biedt ze te koop aan. Ze doen daar toch minder preuts onder dan bij ons in kerkelijke kringen.

Theo neemt me mee naar Ceforpra waar grote drukte heerst, er is een partij voor 60 mensen vanmiddag. Het ziet er goed uit ik maak een van de jongens nog even attent op een ontbrekend rokje van een buffettafel. In de keuken maken ze een warm buffetje met vis, kip en rundvlees en diverse groenten waaronder gekookte aardappelen. Er komt ook een voorgerecht en een dessert.

Ik leg uit aan Emanuel dat er nog steeds geen water is en dat ik echt uit het hotel weg wil. Hij zegt dat Theo het gaat regelen. Ik voel zo slap als een vaatdoek en zeg tegen Theo dat ik eerst iets moet drinken en eten.

We gaan naar het vaste adres waar ik een beetje stokbrood met water bestel. Ik heb enorm zin in iets van appelsap. Dat is er niet, maar wel ananassap. Ik drink het meteen op, heerlijk. De baas van het restaurant zegt dat ze in het ziekenhuis mensen alleen sodawater laten drinken (zouthoudende bruis). Dat komt erg overeen met het advies van Heidi. De apothekers hier willen alleen maar pillen verkopen, aan SRO kunnen ze kennelijk niets verdienen.We voegen de daad bij het woord, een flinke fles bruis.

Ik heb het met Theo over mijn gedachten van vanmorgen over Ceforpra. Ik vraag wat ze doen aan promotie en hoe het gesteld met het voorraadbeheer en de inkoop. En passant vraag ik wat het menuutje van vandaag kost. Vijfduizend pp, ik frons mijn wenkbrauwen, dat kan toch nooit uit, dat is € 7,70 pp. Hij legt uit dat het een vriendenprijs is voor een speciale relatie, maar dat ze er toch mee uit komen. Ik laat zien dat het, als je alles telt, niet kan.

We rijden weer naar het hotel om te kijken of er al water is, want dan besparen we ons de moeite. Dat is er niet. We vragen de rekening, ze hebben er de vis van gisteravond opgezet die ik niet heb gehad, het bonnetje is niet door mij afgetekend. Gedoe en discussie, ik ben onverbiddelijk.

We gaan naar Geforpra om geld te halen. Pa rust en niemand durft hem te storen in zijn achterkamertje, ook zijn vrouw en Theo niet. Ik vraag of ik even zal gaan. Emanuel ligt in alleen in bed, ik zeg hem dat Theo hem zoekt voor het geld van de hotelrekening. Theo krijgt van zijn vader de wind van voren dat hij geen gespecificeerde rekening heeft, een beetje te vroeg geschreeuwd, want die komt er wel.

Op weg naar het hotel is Theo boos op zijn vanwege de onredelijke uitval. We betalen, nemen de koffers mee en gaan bij twee andere aanbevolen hotels langs. Allebei voorbeelden van hoe het ook kan. Een van de twee heeft ook geen water, dus de keuze is niet moeilijk.

Ik zit nu dus in Hotel La Grace (de genade). Het blijkt óók een zegen, een klein maar comfortabel, netjes onderhouden geheel, schone kamer, goed internet, goede tv, goed bed met goed beddengoed, en nog 3500 frs per nacht goedkoper ook.

Ik neem afscheid van Theo en vraag hoe ik me kan revancheren voor alle moeite die hij vandaag heeft gedaan terwijl hij eigenlijk bij zijn vrouw en kind had moeten zijn. Hij zegt lachend, dat bedenken we morgen.

Ik verlang naar de douche, gooi alles uit, plakkerig en vies voel ik me, de douchekop levert veel water opzij maar niet naar beneden. Vergt enige manipulatie maar dan gaat het. Zonder douche gordijn wordt het weer één waterballet in de badkamer, onnodig.

De middag gaat heen met internet (Ton Noppe heeft gereageerd op mijn blog) en tv kijken, de hele premier league wordt integraal uitgezonden. Ik zie geen enkele team dat aan Swansea kan tippen.

’s Avonds bestel ik een gepocheerd visje en krijg daar gekookte aardappels bij met een beetje botersaus, heerlijk. Daarna beetje tv en dit stuk schrijven onder het genot van de mooie kerkmuziek.
Nu genoeg voor vandaag, tot morgen