Verslag maandag 19 maart

Maandag 19 maart 2012

Vandaag begint goed. Ik heb goed geslapen, anders dan gebruikelijk niet naar het toilet geweest. Bij het opstaan om half zeven merk ik wel dat ik shaky ben. De ochtend routine is het bewijs. In plaats van 60 push ups kom ik maar met moeite tot vijftig. Geen kracht meer. Lekker douchen en aankleden. Ik zit om kwart voor acht klaar en bel Theo. Het gaat beter met zijn zoontje de koorts is gezakt.

Bij Ceforpra staat de zaak nog een beetje op de kop van zondagmiddag. Er wordt hard gewerkt om het weer op te ruimen. Theo, Guy en ik ontbijten samen. Een tante van Guy is overleden waardoor hij er in het weekend niet was. Ik condoleer hem. Vervolgens aan het werk.

Ik heb een mooie reactie van Bert Hakvoort gekregen op mijn e-mail. Hij schrijft uitgebreid terug, dat ze ervaring hebben met dit soort projecten. Ze hebben in de mvo/goodwill sfeer een project gedaan in Israël voor een kindertehuis. Hij vraagt een pve toe te sturen met de maten van het geheel dan kunnen zij proberen een 3d projectie maken. Hij stelt voor alles in de occasion sfeer te houden en hij heeft net een boedel van een failliete collega overgenomen met nieuwe keukenapparatuur waarbij vast dingen zitten die gebruikt kunnen worden en tegen een gereduceerde prijs te leveren zijn. De rechtstreekse levering in een container is geen probleem. Ook stelt hij voor om als ik terug ben over het project met hem te komen praten in Emmeloord, we komen dinsdag 27 maart om tien uur overeen. Ik ben opgetogen vanwege dit resultaat, bedank Hakvoort voor de snelle reactie en beloof zsm het gevraagde toe te sturen.

Ik ga op basis van alles wat ik al in klad op papier heb aan de slag met het pve. Het wordt een stuk van twee en een halve pagina met een korte inleiding, de uitgangspunten etc. en per ruimte (keuken, restaurant en koel/vries/ afwasruimte) een omschrijving met de maten en de apparatuur die er moet komen in mijn optiek, evenals een aanduiding van de bouwkundige aanpassingen en het nodige installatiewerk (gas, elektra, water, afvoer).
Het vergt nog wel wat heen en weer geren met een meetlint en een waterpas, maar het lukt.

Ondertussen wordt de grote buitenoven met hout opgestookt, ze gaan cake bakken. Je snapt niet hoe ze de temperatuur regelen maar ze komen er prachtig uit. Ik mag een stukje proeven van de met mooi chocoladebeslag gemarmerde cake. Ik kijk de jongen aan en zeg dat lekker is. Ik doe de suggestie de volgende keer ook geraspte citroenschil in het beslag te doen. Hij kijkt verbaasd.

Tegen de middag ben ik klaar en kan ik een retour mailtje sturen met de bijlage. Ik merk dat ik behoorlijk uitgewoond ben maar wel tevreden met het resultaat. De mail gaat uit. Ik ga vervolgens naar google vertalen en gooi het stuk erin. Je krijgt dan een ruwe weergave in het frans van wat je geschreven hebt. Zo’n vertaalmachine werkt wel want je hoeft dan eigenlijk nog alleen de kromme zinnen, de syntaxis en werkwoordtijden op orde te brengen. De meeste woorden waarvoor je anders even naar een woordenboek grijpt pakt hij wel en dat scheelt behoorlijk tijd.

Maar jullie kennen me. Er zijn geen leerlingen nu en nieuwe lichting komt 1 april. De directeur de formation loopt wat verloren rond en spreekt en schrijft veel beter frans dan ik. Ik vraag eerst aan Emanuel of ik hem mag gebruiken, bien sur! Ik vraag Claude Bertrand vriendelijk of hij mij wil helpen met iets waarin hij beter is dan ik. Bien sur! Ik zet het stuk op zijn usb stickje en hij maakt er thuis iets moois van, morgenochtend neemt hij het mee. Hij kan dan meteen de harde info die ik over Ceforpra heb opgeschreven corrigeren waar nodig. Mooie basis voor het adviesrapport aan Ceforpra.

Ik check de reacties op mijn blog van gisteren. Heidi schrijft dat er twee beeldbepalende kwalitatief goede winkels (de Waal en Livera) opheffingsuitverkoop houden. Ik schrik ervan, dat gaat niet goed.

Ik maak ook een afspraak met een van de twee Rotaryclubs van Yaounde voor aanstaande donderdag. Ik zal om 19.00u hun clubavond bijwonen. Ze bellen me donderdagmorgen met de bijzonderheden (waar).

Dan sms ik Jan met de vraag of hij dinsdag mij naar Emmeloord wil rijden en bij het gesprek met Hakvoort aanwezig wil zijn. Hij reageert snel en positief, ik ben er blij mee het scheelt een hoop gedoe met openbaar vervoer.

Guy gaat met me mee lunchen op het vaste adres. De gepocheerde vis met een beetje rijst is al besteld door Emanuel. We gaan met de taxi. Guy legt uit dat hij wel kan rijden maar dat hij nu al acht maanden wacht op zijn rijbewijs. De ambtelijke molens hier zijn een crime als je geen smeermiddelen hebt. De taxitruc werkt inderdaad perfect, je kunt gewoon instappen bij anderen (krap en smelly) maar dan betaal je ook maar 100 francs (15 cent) voor waar je ook maar heen wilt. Je kunt ook een depot geven van 500 franc (75 cent) en dan brengen ze je in je eentje naar de plek waar je wezen moet. De taxi is oud, gekraakt, heeft een enorm schokbreker probleem, een gebarsten voorruit etc. maar het rijdt en vlot ook.

Tijdens de lunch vraagt Guy of er mogelijkheden zijn om verder te studeren in Nederland. Ik zeg dat die er zijn, dat we daar een speciale “agence” voor hebben, het Nuffic. Zij beoordelen je diploma’s en geven aan waarmee je verder mag. Guy heeft geen rijke familie en moet dus andere bronnen gebruiken om een dergelijke actie te financieren. Ik vraag hem hoe serieus hij hierin is. “Une rêve”. Droom niet te lang, als je veertig bent (hij is nu dertig) vraag je je af, waarom je het niet hebt gedaan. Ik zeg hem verder dat als hij carrière wil maken in ons vak, hij tenminste tweetalig moet zijn. Engels of Spaans zijn het handigst. Ik leg hem ook uit dat als ik rijk zou zijn hem dat zou gunnen. (later in de middag bedenk ik dat hij desnoods een tijdje bij ons zou kunnen wonen, we hebben ervaring) Een van zijn problemen is dat hij zo hard moet werken bij Talle dat hij nauwelijks tijd heeft voor iets anders als een cursus/studie zelfs als het in Yaounde is.
Ze moeten aanstaande woensdag bijvoorbeeld met een hele ploeg met twee vrachtwagentjes naar het dorp van de president waar ze een lunch voor 60 mensen verzorgen. Een afstand van 350 km. ’s Morgens om 5 uur weg, ’s avonds om 10 uur terug en dat is geen uitzondering. Ik heb Theo en Guy ook nog geen dag vrij gezien. Ik beloof hem na te gaan wat de mogelijkheden zijn. Volgens mij kun je alleen in Maastricht als Franstalige student terecht. België of Frankrijk ligt meer voor de hand, maar daar ken ik de wegen onvoldoende. Ik benadruk verder dat ik me alleen inspan als hij belooft weer terug te gaan naar zijn eigen land als hij zijn extra studie heeft afgerond. Ik leg uit dat de velen die op kosten van hun familie in het buitenland studeren en daar dan blijven hangen, behalve een braindrain ook een gelddrain naar het westen zijn. Dat is volgens mij de omgekeerde wereld.

Na de lunch rijden we in een taxi met depot meteen naar het hotel. Ik ga rusten en dat blijkt nodig, mijn rug doet zeer, die moet kennelijk wennen aan het andere (zachtere) bed. Aan het eind van de middag bel ik nog even met Theo. De tailleur heeft gebeld dat hij klaar is, morgenochtend gaan we langs om het aangepaste resultaat te bewonderen.

Ik start de computer weer op, Hakvoort schrijft in reactie op het pve, dat het met de 3d niks wordt voor volgende week dinsdag, hij adviseert ook flink wat foto's maken en die op een stickje te zetten

Ik schrijf dit stukje onder het genot van een flinke fles ongekoeld sodawater. Tot zover voor vandaag