woensdag 21 maart

Verslag van woensdag 21 maart

Maar 48 vanmorgen, het loopt langzaam terug. Emanuel haalt me op en zorgt dat ik een ontbijtje krijg. Vandaag met jus d’orange, heerlijk en het pept een beetje op. Om 11 uur hebben we afgesproken om de resultaten door te nemen en de opties te bespreken. Hij wil eerst nog uitrusten van de inspanningen van gisteren.

Drukke dag, ik wil het rapport vandaag afhebben. De mooie jongedame van gisteren is er weer. Ik heb me vreselijk vergist met mijn veronderstelling van gisteren. Het blijkt een van de officiële vrouwen van Emanuel. Ze is de moeder van het kleine meisje dat ik een van eerste dagen ontmoette, Alexia. Komt ook omdat Emanuel het kennelijk niet de moeite vond om me voor te stellen. Dus dat hebben we even ingehaald zonder hem. Een leuk mens. Ze woont in het dorp van Emanuel in het westen van Kameroen en is voor een paar dagen hier. Haar kollossale medevrouw is er ook, ze gaan zo te zien vriendschappelijk met elkaar om.

Het werk vlot goed. Tegen half elf komt Claude Bertrand binnen. Ik vraag of alles is gelukt. Een onduidelijk verhaal komt er uit. Het is niet af en de verlanglijst met boeken heeft hij ook niet. Gewoon niks gedaan gisteravond, misschien goede reden maar wel onbekend. Hij gaat nu aan de slag op zijn kantoortje met het schrijven van een nieuw stuk met de pen. Ik reageer knorrig dat het werken in de tekst op de computer veel tijd scheelt, dan hoef je het allemaal niet opnieuw te typen. Zou hij het niet kunnen? Ik laat hem verder en wacht het resultaat wel af.

Na de middag heb ik alles wel zo’n beetje erin zitten wat ik wil. Het is toch nog een rapportje van zeven pagina’s geworden, zonder het budgetdeel en de conclusie. Het budgetdeel besprek ik volgende week met Hakvoort, ik heb nu geen idee waarover ik praat qua investering. Dat moet eerst duidelijk worden. Ook heb ik van Emanuel nog geen limietbedrag te horen gekregen. Ik wil een en ander ook in vertaling en daar ontbreekt hier de tijd voor.

Van de afspraak met Emanuel komt weer niks. Bij de lunch dan maar?
Ik laat de secretaresse vanaf het stickje een print maken bij een shopje in de buurt. Die neem ik mee naar de lunch op het vaste adres. Ik ga samen met Emanuel en zijn mooie jonge bijvrouw.
Tijdens de lunch is de sfeer er niet naar om businesstalk te plegen. Het is wel gezellig en ontspannen. Ik eet weer een gekookt visje met rijst en drink een grote fles sodawater op. Emanuel en zijn vrouw eten tripe met frietjes. De zelf meegenomen fles côte du Rhône drinkt hij praktisch in zijn eentje leeg.

Na de lunch zie ik Bertrand en een andere jongedame die zit te wachten. Het blijkt de zus van de jonge mevrouw Talle. Ik maak kennis en zet ze samen op de foto. Bertrand heeft in een keurig handschrift een vrijwel perfect stuk werk klaar. Ik lees het en complimenteer hem uitgebreid met het resultaat. Ik had het zo niet gekund. Hij glimt. Vervolgens is hij mijn chauffeur naar de stad om even geld te pinnen bij enige automaat die mijn mastercard accepteert. Hij is een matige chauffeur die zich snel opwind over anderen en bereid is te schelden. Ik zit te grinniken en zeg tegen hem dat het verkeer wel veel humoristische situaties oplevert. Hij wordt nog kwaaier, alles komt aan de beurt de intelligentie van de deelnemers, de straten, de kuilen alles, ik doe er maar het zwijgen toe.

Terug op de zaak is het nu tegen drieën. De secretaresse loopt voor me naar de stomerij om het pak en het jasje op te halen. Het ziet er netjes uit op het eerste gezicht. Emanuel brengt me naar het hotel. Als ik het pak en het jasje in de hotelkamer uitpak zijn ze netjes gestoomd en geperst maar blijkt dat het nog slordiger gemaakt is dan ik dacht. Het zijn kleine dingen, maar storend. Wellicht dat de dames van de gouden schaar in Veendam er iets mee kunnen.
Ik ga even op bed liggen om even te rusten en daarna het stuk van Bertrand in te tikken.

Ineens is het zeven uur. Om half acht komen Beatrice en de drie collega Pummers die op dit moment in Yaounde zijn om samen te eten. Het wordt een leuke avond met vele anekdotes uit diverse landen, Rotaryverhalen en projecten, de plaatselijke zeden en gewoonten, het sluiten de Nederlandse ambassade hier, uitwisseling van kaartjes en inzicht in elkaars project hier. De man uit Dalen adviseert in fertilizers, vroeger bij Avebe gewerkt. De man uit Hurdegaryp is specialist in melk en melkproducten en de man uit Den Helder heeft een drukkersachtergrond. Hij helpt hier een flinke drukkerij om de puntjes op de i te zetten. De kok heeft zich uitgesloofd op een eenvoudig voorgerechtje. Voor het hoofdgerecht kan gekozen worden uit steak, vis of kip. Het nagerecht is een verse fruitsalade. Prima gelukt allemaal. Om tien uur gaat iedereen weer zijns weegs.

Morgenavond ga ik met de mestspecialist, Rotarian in Emmen en Beatrice naar de Rotaryclub hier in Yaounde. Ik ben benieuwd.

Nu genoeg, tot morgen.