15e dag, zondag 9 oktober

Vannacht slecht geslapen. Het eten van de Peruaan (gisteren gebruikte ik het anglicisme peruviaans) is niet goed gevallen. Ik bleek niet alleen. Hans had ook om onduidelijke reden niet goed geslapen.

Om half zes was ik met Heidi aan het mailen, daarna met Maarten gezellig geskypt. Na een paar spelletjes patience ben ik weer in slaap gevallen. Om even over achten ben ik toch weer wakker.

We hebben afgesproken om een of tien te vertrekken. Op het gemak aangekleed en de koffer weer ingepakt. Daarna een ontbijtje en de krant (La Prensa) doorgenomen. Veel interessante informatie over Panama. Het is een op alle gebied interessant land, gemiddelde groei van de laatste jaren was 8% per jaar. Ze staan in allerlei lijstjes, van de beste vestigingsklimaat tot beste off-shore haven etc. op de eerste plaatsen en horen tot de vijf rijkste landen van Latijns Amerika.

Na de regen van gisteren is het niet
opgeknapt. Het is heel laag bewolkt en het miezert.

Hans wil me een aantal ontwikkelingen van resorts laten zien. We gaan eerst naar de Valle Ensullada (verborgen dal), in Bouquete. Een zij-dal achter een berg waardoor je van Bouquete niets meer ziet. Er ligt een prachtig resort in indiaans-spaans koloniale stijl, met een hotel en veel vrij staande huizen en grote huizen. Er tussendoor loopt een snelle beek door het prachtig aangelegde en onderhouden park. Er zijn een aantal golfholes tussendoor gevlochten. We drinken een kopje koffie in de restaurantruimte.

Daarna gaan we verder naar het project Los Molinos, verder van Bouquete richting David. De weg daalt ongemerkt. Het is land van een oude boerderij waarvan de kinderen hun ouders niet wilden opvolgen. Een mooi open aangelegd park met prachtige huizen en een hotel. Er moet nog wel flink wat verkocht worden. We stappen uit, de temperatuur is aanmerkelijk hoger dan in Bouquete. Het hotel ligt aan de rand van een adembenemende “gorge” waarvan je het bestaan niet vermoedt als je het park inrijdt. De eigenaresse is een oude kennis van Hans uit de tijd dat hij met zijn gezin in Panama woonde en voor Nestlé werkte.
We gaan verder richting David. Vlak voor David ligt een dorpje, waar de broer van de aangenomen dochter van Hans woont. In de tijd dat zij in Panama woonden hebben ze die naast hun kinderen als 10 maanden oude baby geadopteerd. Het gezin had nog zeven kinderen. De broer woont nog in het huisje waar ook de dochter van Hans veertig jaar geleden is geboren. Toen was het van bamboe, nu is het van steen en heeft het ramen en een stevige deur, dat is al heel wat. Hans heeft een een brief en een fotocollage bij zich, die door zijn dochter is gemaakt . Het is een aandoenlijk tafereel. Ik maak een paar familie foto’s met Hans erbij.

In David regent het onbedaarlijk. We gaan nog even kijken bij de vervallen uitspanning waar ik vrijdag met de jongens ben wezen kijken. Hans kende het van vroeger. Zij gingen er ook wel met de kinderen naar toe. Hoewel nu volledig verwaarloosd, ziet hij de potentie ook. Omdat het een echte feest locatie kan zijn, die in het weekend wemelt van de dagjesmensen. Een aantal hotelkamers bovenop de bouw zou de zaak mooi kunnen completeren.

We lunchen met een salade bij Fridays nadat we eerst bij de busterminal hebben nagegaan, hoe laat en tegen welke prijs de bussen naar Santiago gaan. Van onze trip naar de vulkaan is niks gekomen omdat je daar nu niets ziet vanwege de mist en omdat het toch niet paste in de tijd.

De busreis van drie uur naar Santiago is een aparte ervaring. De bus heeft een "ongeveer vertrektijd", gaat wanneer hij vol zit. De airco staat knetterhard aan. Een heel gemêleerd publiek van indianen in kenmerkende dracht, eenvoudige Panamezen, tot gringo’s (dat is de bijnaam voor westerlingen/amerikanen) ik dus.Er mag niets in de bagagerekken liggen. Dat kan er onderweg uitrollen vanwege de vele onverwachte bewegingen die de bus kan maken. Er worden twee films vertoond (big mama en een politiefilm) De prijs is $ 6,35. Nog geen 5 euro.

Je wordt heel gaar. Ik was blij dat ik eruit mocht.
Uitblazen, uitpakken, de vluchtgegevens van aanstaande zondag naar Heidi en Carol gemaild. Even wat eten en daarna naar Panama-Nederland kijken. Het begint matig maar in de derde inning halen ze uit. Ondertussen tik ik dit verslag.
Ik ga vroeg slapen. Op mijn smsje aan Jahn antwoord hij dat hij me om 9 uur komt ophalen.
Tot morgen