16e dag, maandag 10 oktober

Vandaag begon weer zoals voor het weekend, vroeg eruit, de oefeningen en zwemmen. Het voelt vertrouwd. Gek hè dat je in twee weken een soort routine opbouwt die lekker voelt. De twee dagen weekend in Bouquete waren een geweldige ervaring, maar nu in Santiago voelt ook weer prima.

Ik heb vanmorgen vroeg wat afgeprutst met mijn fototoestel. Ik wilde het geheugen overpompen op de harde schijf van de computer. Dat wilde niet omdat de accu van het fototoestel niet goed opgeladen wordt. Ik weet niet waar het aan ligt. In Veendam maar even naar de oude Kral zaak, die man weet raad.

Daarna even de mail gecheckt en gereageerd op de reacies van Heidi en Carol op mijn verslag van gisteren. Het mooie mailtje van Heidi vergt meer dan een eenvoudig antwoord. Leuk dat Ineke even op de koffie is geweest.

Mijn schoenen zijn na twee weken niet poetsen niet meer toonbaar. Ik ben even naar een supermarkt om de hoek geweest, om een borstel en schoensmeer te kopen. Op de terugweg was Jahn er al vroeg, om half negen. Eerst even een paar schoenen gepoetst en Jahn de zijne, voordat we naar Mamre zijn gelopen.

Onder het lopen naar Mamre vertelt Jahn het nieuwtje dat Rajif, in het weekend aan iets nieuws is begonnen. Het verkopen van gsm's en contracten die erbij horen. Hij is door zijn vader gestimuleerd om iets buiten de familie business te gaan doen. Ik heb mijn twijfels. Rajif is geen salesman. Zijn hart ligt daar ook niet. Het wordt volgens mij geen succes, maar wellicht valt het mee.

In Mamre een glaasje ijskoud water, een capucino en een sandwich met kip en mozarella. Er was geen ham voorhanden. Dan komt Omar binnen, de begroeting is hartelijk en de bijzonderheden van het weekend worden uitgewisseld. Ik laat hem het filmpje zien van de waterval lokatie in David, die zowel Hans als ik veel potentie toedichten. Omar reageert zoals verwacht, hij vindt het veel te veel geld om te investeren. Ik suggereer dat hij een businesspartner zoekt, bijvoorbeeld de eigenaar van het hotel in Bouquete, de tegelhandelaar in David.

Vervolgens het belangrijke gesprek, waarin ik boven water probeer te krijgen wat hij nu eigenlijk echt wil! Ik begin met mijn verontschuldiging voor vrijdagmorgen. Ik meen het ook echt en het komt aan. Omar reageert gelijkelijk en biedt ook zijn verontschuldiging voor zijn reactie aan.
Het ijs is gebroken en ik stel na een korte inleiding over wat we tot nu toe hebben gedaan de "Gretchenfrage", WAT WIL JE ECHT?

Er komt nog niet direct iets uit. Ik weet uit eigen ervaring hoe lastig het is de "what do you want" vraag te beantwoorden. Na enige duw en trek werk, komt er toch uit dat hij een kleine investering in de zichtbaarheid van Mamre wil doen, die overigens niet weggegooid hoeft te zijn omdat hij meegenomen kan worden naar een eventueel andere lokatie.

De investering krijgt zes maanden de kans de tijd om resultaat op te leveren. Dan kan op basis van het resultaat dat Emilda nu kan volgen, met de excel tool die ik haar heb gegeven, een afgewogen beslissing genomen over het stoppen of doorgaan op de huidige lokatie.

Omar wil dat ik erbij blijf. Nu onmogelijk, maar mogelijk is wel een vervolgactie waarvoor hij dan bereid moet zijn eerst 700 euro naar Pum over te maken.

Ik geef en passant het evaluatierapport dat de opdrachtgever moet invullen en vraag om mij een kopie te geven.

De volgende slag is de investering in de ijssalon. Lastig omdat het een behoorlijk bedrag is en Omar heel terughoudend is met het uitgeven van geld. Ook al betreft dat een veelbelovend, gecalculeerd, overzichtelijk risico. Hij vraagt of ik het zelf zou doen. Wel gemakkelijk voor mij te beantwoorden. Ik heb het niet. Maar ik antwoord naar eer en geweten dat ik het zeker zou doen.

Ik vraag hoeveel hij bereid is zelf te investeren. Hij wil (en kan gemakkelijk volgens mij) 25% eigen vermogen inbrengen. Ik beloof hem een investerings-exploitatie rapport te schrijven voor de bank, dat hij onder zijn arm mee kan nemen.

Jahn en ik beginnen eraan nadat het gesprek is afgelopen. Ik schrijf in het engels hij vertaalt naar het spaans. Het is een intensief werkje dat veel voldoening oplevert omdat ik me als een vis in het watrer voel.

Ik help Jahn, die handig is met excel, om het geklieder op de wanden om te zetten in een nette excel sheet. Alles is al uitgerekend. Het moet alleen worden toegelicht en van een behoorijke inleiding worden voorzien. Je merkt dat Jahn geen rekenaar is en geen kaas heeft gegeten van budgetteren. Hij weet gelukkig wel om te gaan met de nederlandse versie van excel, knap toch.

Laat in de middag wil Jahn iets lastigs aan me vragen. Hij is verliefd en vraagt mijn advies. Zijn vader is ver buiten beeld. Hij vindt het lastig om het uit te leggen waar nu de crux zit. Het wordt een boeiend en goed gesprek, op basis van essence vragen. Je ziet hem glimmen en groeien. Hij is blij als we samen opstappen en bedankt me voor de hulp. We speken af dat hij nog belt om vanavond het rapport in concept af te ronden.

Ik wil zwemmen want ik plak. In het hotel zwembroek aan en gaan. Er zwemt een mooie dame die echt kan zwemmen. Haar zoontje zit aan de rand van het bad naar zijn moeder te kijken.

Terug op mijn kamer aan de slag met het rapport. Het wordt een mooie inleiding en toelchting op de franchise formule, de lokatie en de investering, evenals mijn mening over Don Antonio en Omar, want dat willen banken altijd graag horen.

De computer is inmiddels weer zo opgeladen dat ik naar voren kan om te internetten. Mail en verslag van vandaag.

Het wordt over achten, Jahn smst da hij niet meer komt, ik wens hem welterusten. Ik ga een hapje eten en tot morgen.