21ste dag zaterdag 15 okotber

Het is half zes, ik heb veel liggen draaien en keren vannacht. Een malend hoofd, van alle indrukken van de afgelopen weken en wat er vandaag komen gaat. Hoe gaat het thuis en zal de routine van alle activiteiten, waaraan ik drie weken nauwelijks of geen aandacht heb besteed, bevallen?

Ook last gehad van de airco die een beetje een putlucht verspreidt als hij aanspringt en dat gebeurt iedere paar minuten.

Net even geskyped met Maarten, hij was er met met zijn gedachten niet bij, zat ondertussen een spelletje te doen. Wel leuk om even zijn stem te horen, hij ziet mij wel, ik hem niet want hij heeft zijn webcam niet geinstalleerd.

Even terug naar gisteren, zoals beloofd. De toer met Ricardo Wong door Panama city. Hij heeft me de Pacific ingang van het kanaal laten zien en veel over de ontstaansgeschiedenis verteld en over de situatie met de overdracht van de kanaalzone onder president Carter, de periode Noriega en de invasie van de Amerikanen, om hem te grijpen en de democratie te herstellen.

Het is een indrukwekkend gezicht de waanzinnige frequentie van giga schepen die er in gaan en er uit komen, onder de imposante Amerika's brug door. Panamax'en. De grootste maat schepen, die door het kanaal kunnen, zijn echte zeekastelen.

(Vandaag gaan we verder kijken bij de eerste sluizen, ik ben benieuwd. Hoewel in principe niet anders is het natuurlijk van een totaal andere orde dan de sluizen in de Maas.

De klokken van de Santa Maria del Carmen beginnen ineens te beieren, terwijl ik dit schrijf. Het is zeker vijf voor zes. Ik herken ze van drie weken geleden.)

We zijn bij de "pueblito" geweest. Een openluchtmuseum van de verschillende periodes uit de Panamese geschiedenis. De indiaanse, oorspronkelijke bewoning in huizen met vrij steile palmbladdaken, vijf verschillende stammen, die je nog steeds kunt onderscheiden aan hun specifieke dracht. Dan de Spaanse periode, waarvan ze een kleine plaza van een Spaans stadje uit die tijd hebben nagebouwd en de Amerikaanse periode met veel houtbouw, in Mississipiboot-achtige stijl, drie verdiepingen met veel overdekte rondombalkons en een houten evangelische kerk.
Ricardo weet me trouwens te vertellen dat de eerste banananplantage van Panama door een Nederlander werd opgetuigd.

Vervolgens een rit over een dam naar een paar eilanden, die door de Amerikanen indertijd zijn ingericht als verdedigingswerken voor het kanaal. Je ziet daar nog de resten van. Nu zijn daar onderzoekinstituten op het gebied van de biodiversiteit van het Smtithonian institute gevestigd, met een futuristisch aandoende, in aanbouw zijnde, nieuwbouw voor een museum over de biodiversiteit. Verder zijn ze een toeristische attractie met veel winkels, jachthavens en luxe horeca, waar de passagiersschepen zich even van hun lading ontdoen om mensen "tax free" te laten shoppen.

Er liggen nogal wat "kleine" speelgoedbootjes, 't lijkt de kade van St. Tropez wel.

We drinken een biertje aan een van de oude jachthavens dichter bij de stad aan de ingang van het kanaal. Veel bootjes maar minder luxe dan waar we eerder waren. Deze jachthaven wordt nu voornamelijk gebruikt voor de aan en afvoer van alle werkvolk dat dagelijks op en rond het kanaal bezig is. Het is er wat volkser maar wel levendiger en ook meteen rommeliger, zoals overal in Panama. Niemand ruimt zijn troep op.

Tot zover, om acht komt Ricardo me ophalen.

Mijn laatste reisblog zal wel vanuit Veendam zijn, of vanaf de luchthaven in Madrid, waar ik een paar uur moet wachten. Tot dan.