9e dag, maandag 3 oktober

maandag 3 oktober, Leidens ontzet!
Nee, ik heb geen haring met wittebrood gehad, wel een lekkere kaas uit de streek met een stuk brood en een glas Chileense Cabernet-Sauvignon. Lekker, de wijn was een beetje warm, zo uit de supermarkt, kan ook niet anders hier. Ze waren niet gewend aan dit eten en ik had ze gezegd dat het koninklijk eten was. De meningen daarover waren verdeeld!
Het was weer een mooie dag, startte vroeg met de gebruikelijk zwempartij, sinds een paar dagen voorafgegaan door wat buikspieroefeningen en voorligsteuntjes. Ik kom als Johnny Weissmuller terug! Daarna achter de computer om de mail te checken en te beantwoorden.
Ik wilde neef Huib Bakker feliciteren met zijn verjaardag, maar had geen contactgegevens. Even kort met zijn moeder gebeld, ook goed gelukt. Vanmiddag stuurde Douwe zijn mailadres door. Ik was nog net op tijd voordat het in Polen 24.00u was.
Mailtjes naar Maarten en Stijn gestuurd om ze beter op hun moeder te laten letten! Maarten gaf vanmiddag via Skype een geruststellend antwoord. Heidi is vandaag door haar collega naar huis gestuurd met een griep. Ze heeft het te bont gemaakt, dat kon ik gisteren al zien. De mannen moeten het zien te redden.
Om negen uur waren we (Jahn en ik) op kantoor in restaurant Mamre. Op het programma staat een bezoek aan het stuk grond waar de varkensmesterij annex tilapia kwekerij zou moeten komen . Het wordt een rit de bergen in met Omar, Jahn en ondergetekende. Op een kilometer of 10 in noord-oostelijke richting achter Santiago begint het al aardig te heuvelen, daarna begint het gebergte met hoogten tussen de 1500 en 2000 meter. In de bergen dreigt onweer. We komen via allerlei kleine dorpen met namen als San Francisco, San José bij de plaats van bestemming. We moeten eerst de boer vinden van wie het land is, zonder hem weten we het ook niet waar het is. De man blijkt in San José te wonen en we moeten een heel eind op de weg terug. Het is een stuk grond van 4,5 hectare met een prachtig uitzicht over een wijds dal, heel geaccidenteerd, met veel natuurlijk water in prachtige beekjes en een meertje (flinke vijver). Er is ook leidingwater voorhanden en de stroom moet (als overal bovengronds) van de weg waarlangs het ligt komen. De boer nodigt ons op zijn fourwheeldrive pickup truck uit om het stuk grond van nabij te bekijken. Er is nauwelijks een toegang. Dwars door het heel hobbelige veld, door een beek met steile oevers, het is spectaculair alsof je op een bokkige hengst moet rijden. Het werkt op onze lachspieren.
De prijs is in mijn ogen belachelijk laag een paar dubbeltjes per meter. Ik heb dan ook onmiddellijk andere ideeën dan de varkensmesterij. Ik zie veel meer in het toegankelijk maken van het land en verkavelen in stukken van bijvoorbeeld 1500m2 voor de ontwikkeling van een aardig resort. Daar heb ik ook meer verstand van dan van varkens mesten, bio vergisten en tilapia’s kweken.
De boer is achterdochtig met zo’n “westerling” die over zijn land komt. We gaan samen met hem terug naar San José om de plattegrond en de eigendomspapieren te bekijken. Hij had ze niet bij de hand. We gaan daarom eerst door naar Santa Fé hoog in de bergen. Een meer toeristisch oord waar ze een keer per jaar een orchideeën festival hebben. Je rijdt door merendeels bergregenwoud, die bloemen zullen daar wel uit komen.
In Santa Fé begint het onbedaarlijk te regenen, dat houden we de hele terugweg. De boer is er niet en we krijgen te horen dat hij woensdag in Santiago naar het restaurant komt. Ik betwijfel dat maar houdt het voor me.

Dan weer richting Santiago, we meten de afstand van het stuk grond naar de stad. Het blijkt zo’n vijfentwintig kilometer. Ondertussen krijg ik smsjes van Hans over de mogelijkheden van de ijsverkoop. Ook als je maar de helft omzet van wat hij meemaakte in Zierikzee ( in de zomer wonen er op Schouwen de helft van het aantal mensen in Santiago) wordt het een meer dan interessant verhaal, het is hier ook het hele jaar zomer.
Bij het checken van de mail op kantoor heb ik de informatie van Rob Uljee over de varkensmesterij en de bio vergisting bij de hand. Dat helpt ook goed om een beeld te krijgen van wat je te wachten staat als je daarin begint. De verkoopprijs per kilo is hier overigens wel interessanter dan Rob voor Nederland aangeeft. Daarbij zijn de investeringen en de loonkosten een fractie van wat je in Nederland kwijt zou zijn. Er zijn veel minder stringente eisen dan bij ons! Dus Rob!!
Morenochtend wordt het een vroegertje, we vertrekken om vijf uur naar Panama city voor de ijsinfo. Een rit van vier uur. Ik ben benieuwd.
Tot morgen