18e dag, woensdag 12 oktober

Wat een dag. Vol van nieuwe dingen en de voorlopige afronding van veel activiteiten.

Het begon zoals gebruikelijk. Ik was wel wat later dan anders (6.45u.), maar dat kwam omdat ik vannacht om twee uur wakker werd en ben gaan lezen. Ik heb het boek van Cees van Beijnum ook bijna uit nu. Je slaapt dan om over vieren weer in en dan krijg je dat.

Vervolgens meteen achter de computer om de reacties te bekijken en te reageren. Al een heel verhaal naar Heidi geschreven vanmorgen.

Nog even kort een terugblik op mijn laatste rotary bijeenkomst hier gisteravond. Het was zoals gebruikelijk gezellig luidruchtig. Het volkslied en het gebed voor aanvang (iedereen doet dat om beurten). Ze doen een kleine loterij en ik mocht de lootjes trekken. Ik heb het vaantje van Rotary Veendam aangeboden met vriendelijke woorden van dank voor de hartelijke ontvangst de afgelopen drie weken en de hoop op een weerzien.

Terug naar vanochtend. Meteen naar kantoor. Jahn was iets later, maar we zijn eigenlijk oniddellijk verder gegaan met het eindrapport. Dat kon niet lang want ik moest om half elf op de universiteit zijn voor mijn gastcollege.

Ik had het goed voorbereid, maar je voelt toch een zekere spanning. Op de universitet werd ik met veel egards ontvangen door de organisator van het gastcollege de moeder van Jahn, Maria Luisa, zij is docent computerkunde. Ik werd in een kleine rondgang eerst voorgesteld aan de rector/directeur, vervolgens aan enkele collega's.
Daarna naar de zaal waar het gastcollege zou plaatsvinden. Een zaal met plaats voor ongeveer 100 mensen op stoelen met zo'n schrijfblad eraan.
Het ziet er een beetje aftans uit. De PUM presentatie wordt inderdaad via twee beamers getoond. Een spaanse versie en de engelse versie waarmee ik aan de slag ga.

De zaal stroomt langzaam vol. Voordat het begint wordt ik utgebreid welkom geheten en voorgesteld door de directeur en Maria Luisa nog eens dunnetjes. Ik heb ook een heuse tolk erbij, een van de docenten die engels onderwijst. We spreken af hoe we elkaar de ruimte geven voor het vertalen. Het gaat prima, de PUM presentatie is het vehikel en ik kan er veel omheen vertellen over eerdere ervaringen en de huidge opdracht zonder al te specifiek te worden.

Na een uur vind ik het welletjes en kom tot een afronding. De vragen sessie is goed voorbereid met schriftelijke vragen van studenten.

Ze zijn o.a. nieuwsgierig naar de grootste uitdaging in mijn carriere? Ik leg aan de hand van het Hortus verhaal uit dat loslaten van iets wat je heel graag deed en opnieuw de zaak op de rit kijgen een hele lastige was. Ik betrek ze erbij door het voorbeeld van een verkeerde studiekeuze en de noodzaak dan weer genoeg motivatie te vinden om iets anders te gaan doen.
Ik ga na een vraag daaromtrent verder in op de in mijn ogen vier belangrijkste dingen om een succesvolle toeristische bestemming te worden: service bieden, vocational training en skillstraining in de sector, talenkennis, en zorgen voor een opgeruimde omgeving. Dat laatste is een van de zwakste punten hier.

Groot applaus en veel dankwoorden, een mooi certificaat voor mij dat ik een "conferencia" heb verzorgd en een klein aardigheidje om mee te nemen.
Vriendelijk afscheid en het verzoek nog eens terug te komen voor een lecture.
Samen met Jahn een hapje geten in de cafetaria van de universiteit.
Terug naar kantoor merk ik dat het vermoeiender was dan ik dacht.

Op kantoor is het druk met allerlei mensen/familie waardoor we niet verder kunnen met het eindrapport.
Omar is erg te spreken over de uitkomst van het rapport over de ijssalons. We zoeken even verder naar soft-ijsmachines op het internet. Dan opper ik het idee om Don Antonio te bellen die kent de plaatselijke markt veel beter, is deskundig en is vast bereid te helpen bij de keuze van goede machines. Het blijkt weer de juiste weg te zijn. We gaan vrijdag toch naar Panama en dan wordt de zaak gelijk geregeld, want Don Antonio had nog goede machines staan uit een andere zaak. Omar die altijd lijkt te twijfelen ziet het ook beter zitten nu.

Als het rustiger wordt op kantoor gaan Jahn en ik als een bezetene aan de slag. Zoals vroeger met Marinus, eentje formuleren de ander tikken en corrigeren. Ik formuleer in het engels Jahn tikt in het spaans. Ik ben inmiddels zo ver dat ik goed kan zien waar hij iets te veel eigen inbreng heeft.
Ik verwacht morgen ook nog nodig te hebben. We gaan echter zo goed dat we om half vijf een goed concept klaar hebben. We slaan op, printen twee exemplaren uit en ruimen op. Omar kan het vanavond lezen en zijn opmerkingen maken dan kunnen we die morgen verwerken.

Ik ga daarna terug om dit verslag te typen. Ondertussen barst er weer een geweldige donderbui los. Het stalen platte dak waar we onder zitten geeft een leven als een oordeel.
Ik word zo opgehaald om naar het hotel te gaan ik verheug me al op het zwemmen in de regen, want ik plak. Tot morgen