Bruiloft

Vrijdag 14 augustus een bijzondere dag. Rustdag in Khartoum, de stad is niet half zo druk als op andere dagen. Echt de islamitische rustdag met volle aandacht voor moskeegang en gebed. Voor mij ook rust in het hotel met fitness, lezen, nadenken over de "to do" dingen in de opdracht en tv kijken. Ik ben er zeker van dat er ook aan mij wordt gedacht in de gebeden van enkelen. In de namiddag optutten voor de bruiloft waarvoor ik ben uitgenodigd. Niet zo maar een Sudanese bruiloft maar een van de dochter van de grootste CEO van het land. Een familie met banden in allerlei sectoren van de economie. Het feest op hun eigen compound met paleisachtige uitstraling, van vele km2 groot, langs de Blauwe Nijl mocht er dan ook wezen. De grootvader en founder van het familiebedrijf is kort na het realiseren van dit familiebezit gestorven. Hij had bedacht dat voor al zijn zonen eenzelfde villa gebouwd moest worden op een heel groot complex met plantages, park, zwembaden en vijvers voor algemeen gebruik, zodat er geen aanleiding was voor jaloezie. Het familieregime is streng, als je in het bedrijf wilt moet je aan strenge voorwaarden voldoen. Scholen en universiteit in Engeland of de USA (als je het kunt) zijn verplicht evenals een buitenlandstage van enkele jaren in een sector waarmee de familie niets heeft, vervolgens terug en het is strikt verboden je eigen business te beginnen. Dan lig je eruit. Het lijkt een beetje op het Brenninkmeijer regime. Je houdt de zaak in ieder geval op niveau en fris. Gisteravond was ik daar dus te gast en honderden anderen met mij. De inner circle van de mannen (de huidige leden van de RvB) allemaal in traditioneel wit met tulband. Heel herkenbaar. Alleen de grote baas, de vader van de werkelijk stralende bruid in het wit met super bruidsjapon en een sleep van een megaomvang, passend bij de status denk ik, hij liep keurig in strak pak met stropdas. Buitengewoon aardig bij het voorstellen, maar je wordt wel gewogen, althans dat gevoel kreeg ik. Het geheel vond plaats naast het grote ontvangst paleis (het had ook binnen gekund) in twee enorme tenten waar plaats was voor zeker vijfhonderd gasten aan schitterend gedekte tafels. Meteen infomeel aan tafel en een bord prima eten voor je neus. Op grote afstand op een podium met een loop plankier als voor een grote modeshow, een groot, halfrond overhuifd, prachtig met bloemen gedecoreerd paviljoen in wit en roze, een echte suikertaart, daar stond de bruid en af en toe de bruidegom, die zich door alles en iedereen met graagte lieten fotograferen en feliciteren. Sprookjesachtig mooi als je er van houdt. En dat doe ik wel.
Langs de Nijl lopend met mijn gastheer Elmontasir (voornaam) Bellah M. Darwish, kort Monti voor vrienden en mij inmiddels ook, hoor ik over deze familie en zijn banden ermee. Ik vertel over mijn geboorteplaats aan Maas, zo staande aan de oever. Later op de avond als de keiharde westerse pop-dans-muziek over het water schalt, denk ik aan het bruiloftsdeel van de Moldau van Smetana en hoe dat voor een Sudanese componist zou kunnen klinken. Ik ontmoet enkele ook jonge ondernemers met wie ik prima gesprekken voer. Een is een hotel aan het openen bij het vliegveld. Hij heeft tot ook een PUM aanvraag lopen waarover nog geen besluit is gevallen. Hij heeft jaren in Nigeria gezeten met zijn bedrijf en is nu weer terug. We komen aan de praat en ik moet me beheersen ook niet bij hem aan de slag te willen. Al met al een werkelijke belevenis met weer geweldige ontmoetingen en zoveel mooie prachtig geklede vrouwen als ik zelden heb gezien. Genoeg voor vandaag. Ik vergeet te melden dat Mortada mijn geweldige chauffeur heen en weer rijdt. Hij is vandaag ook in prachtig wit met een witte muts vanwege de vrijdag. Vandaag heeft hij ook "rustdag", hoewel hij wel aan de slag is voor Monti en mij. Zijn Engels is heel beperkt tot een paar woorden maar met handen en voeten komen we er wel. Hij heeft het voortdurend over Mr. Martin en dat dat hij voor mij zorgt of het nu met links of met rechts is, een gouden vent.