Sudanees weekend
Door: Mart Drissen
Blijf op de hoogte en volg Mart
17 Augustus 2015 | Soedan, Khartoem
Maandag 16 augustus.
Na de bruiloft op vrijdag volgde de tweede weekend dag in Khartoum. Vrijdag is de officiële vrije dag en zaterdag hebben de overheidsdiensten etc. ook nog vrij. In het bedrijfsleven en de particuliere sector wordt gewoon gewerkt. Je merkt het wel het is toch rustiger overal en mensen zie je uitgaan met gezinnen. In het fameuze Ozon café tegenover mijn hotel is het druk. Een prima horecabedrijf van flinke omvang in de open lucht. Onder enorme schaduw en koelte gevende bomen geholpen door enorme ventilatoren met waterverstuivers ervoor, is het er heel aangenaam ondanks de grote hitte. De kwaliteit van eten en drinken is prima de service evenzo. De prijzen zeer gematigd voor onze begrippen, omdat de inflatie de koers van de euro meer dan verdrievoudigd heeft. Een prima bord fettucine met heerlijke roomsaus en stukjes kip, at ik voor 50 pond (is nu vijf euro, was tot voor drie jaar ca 15 euro). Dit in tegenstelling tot het restaurant en de coffeeshop in het hotel aan de overkant van de straat, waar ik slaap. Toch vier sterrenkamers maar met matige service en ondeskundig personeel waarvan maar enkelen in de bediening Engels verstaan. Je leert hier overigens wel om geduld te hebben. Ik moest weer aan mijn eerdere Afrikaanse ervaringen aanknopen. Lastig genoeg maar het gaat steeds beter. Goede oefening voor mij.
Met de opdracht gaat het voortvarend. We werken aan de receptencalculaties voor alle kaartonderdelen van de drie bedrijven, zetten die in een spreadsheet met de inkoopprijzen van de grondstoffen, de overige variabele en vaste kosten en de verkoopprijzen. Op die manier kan er op basis van de kassa uitdraaien per item per dag, week en maand goed gecontroleerd worden of en waar er afwijkingen zijn van de verwachte opbrengsten. Het is een werkje dat enige doorzetting vraagt omdat het geen raketwetenschap is maar wel precies en een beetje saai om het op te zetten en in te voeren. Ze zijn er blij mee. Ik heb met behulp van het thuisfront uit mijn computer thuis, nog een goed rapport over de opzet van een ijssalon in Panama opgeduikeld. Een prima investering voor een pandje naast een van de burgerrestaurantjes van de opdrachtgever. We gaan dat vandaag verder bekijken en zien of we de eerdere Italiaanse contacten in Panama nog kunnen gebruiken.
Omdat we met de shopmanagers en de koks samen met de controller hier aan de slag zijn zie je ook dat bij het personeel ineens het besef doorkomt hoe belangrijk het is om je te houden aan de recepturen. Ze komen met ideeën en worden zelf enthousiast. Ze zijn allemaal jong en onervaren en hadden geen idee waarmee we in het begin bezig waren. Mooi bijkomend effect is effect is dus de "awareness". Een ander punt is het schoonhouden van de zaak en de vooral de omgeving van de zaak. De plaatselijke overheid doet hier niets aan. Overal ligt afval in de straten, iedereen gooit alles zo maar weg, vuilnisemmers bestaan niet. Bouwafval en snoeiafval blijft liggen, veel half afgebouwde huizen en gebouwen, straten zijn voor een groot deel onverhard. Het geeft het geheel een beroerde uitstraling waaraan je overigens na een paar dagen ook aan gewend raakt. Dat half afgebouwde komt mede doordat mensen niet met bankkrediet werken, maar voornamelijk met eigen spaargeld. Soms is het geld even op en stop je met bouwen totdat er weer wat op de bank staat. Ze vertrouwen het systeem niet. Velen hebben hun geld ook niet op de bank maar op andere wijze opgeborgen. Het personeel doet er overigens vrolijk aan mee. Je laat een schoonmaker de stoep vegen schiet vervolgens als manager je peuk gewoon weg op de geveede stoep. (er wordt hier nog heel veel gerookt). Je loopt op sandalen zonder sokken en je kijkt wat nors, allemaal kleine aandachtspunten waarover ik praat met de baas.
Met de opdrachtgever ga ik regelmatig op pad naar andere horecabedrijven en we hebben daar behalve mooie eet ervaringen, lange discussies over de situatie in het land. Hij weet er veel van, komt uit een van de grote families van het land, opa was president in de jaren zestig, deze weigerde na een militaire staatsgreep deze post verder in te nemen. (Ik zie mijn opdrachtgever nog wel eens een politieke functie vervullen na deze militaire regering). Ik schat over een jaar of drie vier, omdat de huidige situatie geen houdbaarheid heeft, grote inflatie en weigeren de macht te delen duurt nooit lang. De familie geniet nog steeds groot aanzien. Bij de begrafenis van opa waren er vijfduizend man op de been die allemaal "thuis" hun respect kwamen betuigen.
Ik voel me op mijn gemak omdat ze, voor zover ik ze ontmoet, allemaal godsdienstig zijn zonder daarin door te schieten. Het is gewoon om over je persoonlijke (religieuze) overtuiging te praten. Iets wat in Nederland al snel als redelijk achterhaald wordt gezien en waarover mensen van diverse pluimage eigenlijk nooit willen praten omdat ze het als onbelangrijk zien. Vaak zelfs als oorzaak van veel ellende aangeven, terwijl het aantoonbaar om "have en have-not"gaat. Aan de buitenkant zou je enkelen zo kunnen typecasten als "stevige" moslims. Maar al pratende en in hun doen en laten zijn ze, zoals hun religie voorschrijft, heel tolerant naar anderen. Je komt al snel tot de conclusie dat er meer overeenkomsten zijn in de manier waarop van je verwacht wordt in het leven te staan, dan dat er verschillen zijn. Voor mijn gevoel liggen de verschillen meer in theorie en dogmatiek dan in de praktijk van alle dag.
Gisteren zondag, is hier de eerste dag van de werkweek voor iedereen. Alles komt weer op gang, het verkeer is chaotisch als voor het weekend. Ik dacht naar de kerk te kunnen maar dat bleek vanwege vanwege de verkeerde info over de tijdstippen een illusie. De Egyptisch orthodoxe kerk (Kopten) is groot en uitnodigend. De RK kerk, op loopafstand van het hotel, veel kleiner en armoedig qua uitstraling en inrichting, alhoewel er met grote letters op staat dat het de Cathedral of All Saints is. Of dit de enige RK kerk in Khartoum is weet ik niet je kunt het je nauwelijks voorstellen in deze massale stad.
Ik probeer 's middags ergens Mancity tegen Chelsea te zien maar dat mislukt. Later op de dag zit ik naast Elmontasir de opdrachtgever in de auto. Hij telefoneert met zijn broer die een fanatiek Chelsea aanhanger is en met dingen begint te gooien als het niet goed gaat. Hij maant en plaagt hem als Liverpoolfan met het resultaat. We gaan naar het kantoor en werken tot 's avonds over elven met de controller en de kok van van Munchies, het pannenkoeken en wafelbedrijfje, aan de recepturen. Tussendoor komt een vriend binnen die een juicebar heeft. Of we iets willen hebben. Ik bestel een lemon/mint juice. De smaak is goed de presentatie minder het lijkt een beetje op groene soep. Om kwart over elf vind ik het welletjes we worden moe en willen slapen. De vriend van de juicebar brengt me naar het hotel. Hij wil mij eerst zijn bedrijfje laten zien dat tot twee uur open is. Buitenkant ziet er uitnodigend, open met veel kleur en licht, uit. Productie en opslag matig en slordig, hygiëne zozo. Dat merk ik vandaag, de stoelgang is razendsnel en groen!!
Zo, ik moet hollen, morgen verder!!
Na de bruiloft op vrijdag volgde de tweede weekend dag in Khartoum. Vrijdag is de officiële vrije dag en zaterdag hebben de overheidsdiensten etc. ook nog vrij. In het bedrijfsleven en de particuliere sector wordt gewoon gewerkt. Je merkt het wel het is toch rustiger overal en mensen zie je uitgaan met gezinnen. In het fameuze Ozon café tegenover mijn hotel is het druk. Een prima horecabedrijf van flinke omvang in de open lucht. Onder enorme schaduw en koelte gevende bomen geholpen door enorme ventilatoren met waterverstuivers ervoor, is het er heel aangenaam ondanks de grote hitte. De kwaliteit van eten en drinken is prima de service evenzo. De prijzen zeer gematigd voor onze begrippen, omdat de inflatie de koers van de euro meer dan verdrievoudigd heeft. Een prima bord fettucine met heerlijke roomsaus en stukjes kip, at ik voor 50 pond (is nu vijf euro, was tot voor drie jaar ca 15 euro). Dit in tegenstelling tot het restaurant en de coffeeshop in het hotel aan de overkant van de straat, waar ik slaap. Toch vier sterrenkamers maar met matige service en ondeskundig personeel waarvan maar enkelen in de bediening Engels verstaan. Je leert hier overigens wel om geduld te hebben. Ik moest weer aan mijn eerdere Afrikaanse ervaringen aanknopen. Lastig genoeg maar het gaat steeds beter. Goede oefening voor mij.
Met de opdracht gaat het voortvarend. We werken aan de receptencalculaties voor alle kaartonderdelen van de drie bedrijven, zetten die in een spreadsheet met de inkoopprijzen van de grondstoffen, de overige variabele en vaste kosten en de verkoopprijzen. Op die manier kan er op basis van de kassa uitdraaien per item per dag, week en maand goed gecontroleerd worden of en waar er afwijkingen zijn van de verwachte opbrengsten. Het is een werkje dat enige doorzetting vraagt omdat het geen raketwetenschap is maar wel precies en een beetje saai om het op te zetten en in te voeren. Ze zijn er blij mee. Ik heb met behulp van het thuisfront uit mijn computer thuis, nog een goed rapport over de opzet van een ijssalon in Panama opgeduikeld. Een prima investering voor een pandje naast een van de burgerrestaurantjes van de opdrachtgever. We gaan dat vandaag verder bekijken en zien of we de eerdere Italiaanse contacten in Panama nog kunnen gebruiken.
Omdat we met de shopmanagers en de koks samen met de controller hier aan de slag zijn zie je ook dat bij het personeel ineens het besef doorkomt hoe belangrijk het is om je te houden aan de recepturen. Ze komen met ideeën en worden zelf enthousiast. Ze zijn allemaal jong en onervaren en hadden geen idee waarmee we in het begin bezig waren. Mooi bijkomend effect is effect is dus de "awareness". Een ander punt is het schoonhouden van de zaak en de vooral de omgeving van de zaak. De plaatselijke overheid doet hier niets aan. Overal ligt afval in de straten, iedereen gooit alles zo maar weg, vuilnisemmers bestaan niet. Bouwafval en snoeiafval blijft liggen, veel half afgebouwde huizen en gebouwen, straten zijn voor een groot deel onverhard. Het geeft het geheel een beroerde uitstraling waaraan je overigens na een paar dagen ook aan gewend raakt. Dat half afgebouwde komt mede doordat mensen niet met bankkrediet werken, maar voornamelijk met eigen spaargeld. Soms is het geld even op en stop je met bouwen totdat er weer wat op de bank staat. Ze vertrouwen het systeem niet. Velen hebben hun geld ook niet op de bank maar op andere wijze opgeborgen. Het personeel doet er overigens vrolijk aan mee. Je laat een schoonmaker de stoep vegen schiet vervolgens als manager je peuk gewoon weg op de geveede stoep. (er wordt hier nog heel veel gerookt). Je loopt op sandalen zonder sokken en je kijkt wat nors, allemaal kleine aandachtspunten waarover ik praat met de baas.
Met de opdrachtgever ga ik regelmatig op pad naar andere horecabedrijven en we hebben daar behalve mooie eet ervaringen, lange discussies over de situatie in het land. Hij weet er veel van, komt uit een van de grote families van het land, opa was president in de jaren zestig, deze weigerde na een militaire staatsgreep deze post verder in te nemen. (Ik zie mijn opdrachtgever nog wel eens een politieke functie vervullen na deze militaire regering). Ik schat over een jaar of drie vier, omdat de huidige situatie geen houdbaarheid heeft, grote inflatie en weigeren de macht te delen duurt nooit lang. De familie geniet nog steeds groot aanzien. Bij de begrafenis van opa waren er vijfduizend man op de been die allemaal "thuis" hun respect kwamen betuigen.
Ik voel me op mijn gemak omdat ze, voor zover ik ze ontmoet, allemaal godsdienstig zijn zonder daarin door te schieten. Het is gewoon om over je persoonlijke (religieuze) overtuiging te praten. Iets wat in Nederland al snel als redelijk achterhaald wordt gezien en waarover mensen van diverse pluimage eigenlijk nooit willen praten omdat ze het als onbelangrijk zien. Vaak zelfs als oorzaak van veel ellende aangeven, terwijl het aantoonbaar om "have en have-not"gaat. Aan de buitenkant zou je enkelen zo kunnen typecasten als "stevige" moslims. Maar al pratende en in hun doen en laten zijn ze, zoals hun religie voorschrijft, heel tolerant naar anderen. Je komt al snel tot de conclusie dat er meer overeenkomsten zijn in de manier waarop van je verwacht wordt in het leven te staan, dan dat er verschillen zijn. Voor mijn gevoel liggen de verschillen meer in theorie en dogmatiek dan in de praktijk van alle dag.
Gisteren zondag, is hier de eerste dag van de werkweek voor iedereen. Alles komt weer op gang, het verkeer is chaotisch als voor het weekend. Ik dacht naar de kerk te kunnen maar dat bleek vanwege vanwege de verkeerde info over de tijdstippen een illusie. De Egyptisch orthodoxe kerk (Kopten) is groot en uitnodigend. De RK kerk, op loopafstand van het hotel, veel kleiner en armoedig qua uitstraling en inrichting, alhoewel er met grote letters op staat dat het de Cathedral of All Saints is. Of dit de enige RK kerk in Khartoum is weet ik niet je kunt het je nauwelijks voorstellen in deze massale stad.
Ik probeer 's middags ergens Mancity tegen Chelsea te zien maar dat mislukt. Later op de dag zit ik naast Elmontasir de opdrachtgever in de auto. Hij telefoneert met zijn broer die een fanatiek Chelsea aanhanger is en met dingen begint te gooien als het niet goed gaat. Hij maant en plaagt hem als Liverpoolfan met het resultaat. We gaan naar het kantoor en werken tot 's avonds over elven met de controller en de kok van van Munchies, het pannenkoeken en wafelbedrijfje, aan de recepturen. Tussendoor komt een vriend binnen die een juicebar heeft. Of we iets willen hebben. Ik bestel een lemon/mint juice. De smaak is goed de presentatie minder het lijkt een beetje op groene soep. Om kwart over elf vind ik het welletjes we worden moe en willen slapen. De vriend van de juicebar brengt me naar het hotel. Hij wil mij eerst zijn bedrijfje laten zien dat tot twee uur open is. Buitenkant ziet er uitnodigend, open met veel kleur en licht, uit. Productie en opslag matig en slordig, hygiëne zozo. Dat merk ik vandaag, de stoelgang is razendsnel en groen!!
Zo, ik moet hollen, morgen verder!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
